Miesiąc: Październik 2020

broker transakcji: przetwarza transakcje dla konsumentów, którzy są zwykle rozpatrywani osobiście, telefonicznie lub pocztą.

Firmy, które przetwarzają transakcje dla konsumentów zwykle obsługiwane osobiście, telefonicznie lub pocztą, są pośrednikami transakcji. Największymi branżami stosującymi ten model są usługi finansowe, usługi turystyczne i usługi pośrednictwa pracy. Podstawowymi propozycjami brokera transakcji online są oszczędności czasu i pieniędzy. Ponadto większość brokerów transakcyjnych zapewnia aktualne informacje i opinie. Firmy takie jak Monster oferują osobom poszukującym pracy krajowy rynek dla swoich talentów, a pracodawcom krajowe źródło tych talentów. Zarówno pracodawców, jak i poszukujących pracy przyciąga wygoda i aktualność informacji. Internetowi brokerzy giełdowi pobierają prowizje znacznie niższe niż tradycyjni brokerzy, a wielu z nich oferuje znaczne oferty, takie jak gotówka i pewna liczba darmowych transakcji, aby przyciągnąć nowych klientów. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów planowaniem finansowym i rynkiem akcji, rozszerzenie, okazja rynkowa dla brokerów transakcji online wydaje się być duża. Jednak podczas gdy miliony klientów przeniosły się do brokerów internetowych, niektórzy nadal obawiają się odejścia od swojego tradycyjnego brokera, który zapewnia osobiste porady i markę. Obawy przed naruszeniem prywatności i utratą kontroli nad osobistymi informacjami finansowymi również przyczyniają się do oporu rynku. W związku z tym wyzwaniem dla brokerów internetowych jest przezwyciężenie obaw konsumentów poprzez podkreślenie obowiązujących środków bezpieczeństwa i prywatności oraz, podobnie jak banki fizyczne i firmy maklerskie, zapewnienie szerokiego zakresu usług finansowych, a nie tylko handlu akcjami. Branża ta jest szczegółowo opisana w Rozdziale 9. Brokerzy transakcyjni zarabiają pieniądze za każdym razem, gdy dochodzi do transakcji. Na przykład, każda obrót akcjami obciąża firmę opłatą w oparciu o stawkę ryczałtową lub ruchomą skalę zależną od wielkości transakcji. Przyciąganie nowych klientów i zachęcanie ich do częstego handlu jest kluczem do generowania większych przychodów dla tych firm. Witryny turystyczne generują prowizje z rezerwacji podróży, a witryny z ofertami pracy generują opłaty za oferty od pracodawców z góry, zamiast pobierać opłatę, gdy stanowisko jest obsadzone.

portal: oferuje użytkownikom zaawansowane narzędzia wyszukiwania, a także zintegrowany pakiet treści i usług w jednym miejscu.

Portale, takie jak Yahoo, MSN i AOL, oferują użytkownikom zaawansowane narzędzia wyszukiwania, a także zintegrowany pakiet treści i usług, takich jak wiadomości, e-mail, komunikatory, kalendarze, zakupy, pobieranie muzyki, strumieniowe przesyłanie wideo i wiele innych. w jednym miejscu. Początkowo portale miały być postrzegane jako „bramy” do Internetu. Dziś jednak celem ma być model biznesowy portalu. Są one reklamowane jako miejsca, w których konsumenci, miejmy nadzieję, zostaną długo, aby czytać wiadomości, znaleźć rozrywkę i spotkać się z innymi ludźmi (pomyśl o ośrodkach turystycznych). Portale nie sprzedają niczego bezpośrednio – a przynajmniej tak się wydaje – i w tym sensie mogą przedstawiać się jako bezstronne. Możliwości rynkowe są bardzo duże: w 2016 r. około 265 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych korzystało z internetu za pośrednictwem różnych urządzeń w pracy lub w domu. Portale generują przychody głównie poprzez pobieranie opłat od reklamodawców za umieszczanie reklam, pobieranie opłat za przekierowanie klientów do innych witryn oraz pobieranie opłat za usługi premium. Chociaż istnieje wiele portali / wyszukiwarek, pierwsza piątka (Google, Microsoft’s Bing, Yahoo, Ask i AOL) gromadzi ponad 95% ruchu w wyszukiwarkach dzięki doskonałej rozpoznawalności marki. Wiele z najpopularniejszych portali / wyszukiwarek było jednymi z pierwszych, które pojawiły się w sieci i dzięki temu miały przewagę jako pionier. Bycie pierwszym daje przewagę, ponieważ klienci zaczynają ufać niezawodnemu dostawcy i doświadczają kosztów zmiany, jeśli przestawią się na spóźnione osoby na rynku. Gromadząc dużą część rynku, pierwsi operatorzy – podobnie jak pojedyncza sieć telefoniczna – mogą zaoferować klientom dostęp do powszechnie dzielonych pomysłów, standardów i doświadczeń (coś, co nazywa się zewnętrznymi skutkami sieci). Tradycyjne portale mają swoją firmę: Facebook i inne sieci społecznościowe są teraz początkowym startem lub stroną główną (portalem) dla milionów internautów w Stanach Zjednoczonych. Yahoo, AOL i im podobne są uważane za portale horyzontalne, ponieważ definiują swoją przestrzeń rynkową tak, aby obejmowała wszystkich użytkowników Internetu. Portale wertykalne (czasami nazywane wortalami) próbują świadczyć podobne usługi jak portale poziome, ale koncentrują się wokół określonej tematyki lub segmentu rynku. Na przykład Sailnet specjalizuje się w rynku żaglówek konsumenckich, który obejmuje około 8 milionów Amerykanów posiadających lub wynajmujących łodzie żaglowe. Chociaż łączna liczba użytkowników wortalu może być znacznie niższa niż liczba użytkowników portalu, przy odpowiednio atrakcyjnym segmencie rynku reklamodawcy są skłonni zapłacić wyższą cenę, aby dotrzeć do grupy docelowej. Ponadto odwiedzający wyspecjalizowane wortale niszowe wydają więcej pieniędzy niż przeciętny użytkownik Yahoo. Google i Ask również można uznać za swego rodzaju portale, ale koncentrują się głównie na oferowaniu usług wyszukiwania i reklam. Generują przychody głównie ze sprzedaży reklam w wyszukiwarkach, a także z opłat za polecenie partnerów.

dostawca treści: rozpowszechnia treści informacyjne, takie jak wiadomości cyfrowe, muzyka, zdjęcia, wideo i dzieła sztuki.

Dostawcy treści rozpowszechniają treści informacyjne, takie jak cyfrowe wideo, muzyka, zdjęcia, tekst i grafika. Szacuje się, że w 2016 r. konsumenci w USA wydalo ponad 23 miliardy dolarów na treści online, takie jak filmy, muzyka, nagrania wideo, programy telewizyjne, e-booki i gazety. Dostawcy treści mogą zarabiać dzięki różnym modelom przychodów, w tym reklamom. , opłaty abonamentowe i sprzedaż towarów cyfrowych. Na przykład w przypadku Apple Music miesięczna opłata abonamentowa zapewnia użytkownikom dostęp do milionów utworów muzycznych. Inni dostawcy treści, tacy jak gazeta internetowa Wall Street Journal, Harvard Business Review i wielu innych, pobierają od klientów opłaty za pobranie treści oprócz lub zamiast opłaty abonamentowej. Oczywiście nie wszyscy dostawcy treści online pobierają opłaty za swoje informacje: wystarczy spojrzeć na strony internetowe lub aplikacje mobilne ESPN, CIO, CNN oraz internetowe wersje wielu gazet i czasopism. Użytkownicy mogą uzyskać dostęp do wiadomości i informacji bez płacenia ani grosza, chociaż czasami mogą być zobowiązani do zarejestrowania się jako członek. Ci popularni dostawcy treści online zarabiają na inne sposoby, na przykład poprzez reklamy i promocje partnerów. Coraz częściej jednak „darmowe treści” mogą ograniczać się do nagłówków i tekstu, podczas gdy szczegółowe artykuły lub filmy premium są sprzedawane za opłatą. Ogólnie rzecz biorąc, kluczem do odniesienia sukcesu jako dostawcy treści jest posiadanie zawartości. Tradycyjni właściciele treści chronionych prawem autorskim – wydawcy książek i gazet, nadawcy treści radiowych i telewizyjnych, wydawcy muzyczni i studia filmowe – mają potężną przewagę nad nowicjuszami, którzy po prostu oferują dystrybucję kanałów i muszą płacić za treści, często po bardzo wysokich cenach. Jednak niektórzy dostawcy treści nie są właścicielami treści, ale syndykują (agregują), a następnie rozpowszechniają treści stworzone przez innych. Syndykacja to główna odmiana standardowego modelu dostawcy treści. Kolejną odmianą są agregatory, które zbierają informacje z wielu różnych źródeł, a następnie dodają wartość do tych informacji za pośrednictwem usług post-agregacyjnych. Na przykład Shopzilla gromadzi informacje o cenach tysięcy towarów w Internecie, analizuje je i przedstawia użytkownikom tabele przedstawiające zakres cen i linki do stron, na których można kupić produkty. Shopzilla dodaje wartość do treści, które gromadzi i odsprzedaje tę wartość reklamodawcom. Każdy start-up handlu elektronicznego, który zamierza zarabiać na dostarczaniu treści, może napotkać trudności, chyba że ma unikalne źródło informacji, do którego inni nie mają dostępu. W większości ta kategoria biznesowa jest zdominowana przez tradycyjnych dostawców treści. Sprawa Insight on Technology, Czy Connected Car stanie się kolejnym Hot Entertainment Vehicle? Omawia, w jaki sposób zmiany w technologii internetowej napędzają rozwój nowych modeli biznesowych na rynku treści online

dostawca społecznościowy: tworzy środowisko online, w którym osoby o podobnych zainteresowaniach mogą dokonywać transakcji (kupować i sprzedawać towary); udostępniać zainteresowania, zdjęcia i filmy; komunikować się z podobnie myślącymi ludźmi; i otrzymuj informacje dotyczące odsetek

Chociaż dostawcy usług społecznościowych nie są nowym zjawiskiem, Internet sprawił, że takie strony internetowe dla osób o podobnych poglądach są znacznie łatwiejsze do spotykania się i prowadzenia rozmów, bez ograniczeń geograficznych i czasu utrudniających uczestnictwo. Dostawcy wspólnotowi tworzą środowisko online, w którym osoby o podobnych zainteresowaniach mogą dokonywać transakcji (kupować i sprzedawać towary); udostępniać zainteresowania, zdjęcia, filmy; komunikować się z ludźmi o podobnych poglądach; otrzymywać informacje dotyczące odsetek; a nawet odgrywaj fantazje, przyjmując osobowości online zwane awatarami. Facebook, LinkedIn, Twitter i Pinterest oraz setki innych mniejszych, niszowych sieci społecznościowych oferują użytkownikom narzędzia i usługi do budowania społeczności. Podstawową propozycją dostawców społeczności jest stworzenie szybkiej, wygodnej i kompleksowej witryny, w której użytkownicy mogą skupić się na swoich najważniejszych problemach i zainteresowaniach, dzielić się doświadczeniami ze znajomymi i dowiedzieć się więcej o swoich zainteresowaniach. Dostawcy wspólnotowi zazwyczaj opierają się na hybrydowym modelu przychodów, który obejmuje opłaty abonamentowe, przychody ze sprzedaży, opłaty transakcyjne, opłaty stowarzyszone i opłaty reklamowe od innych firm, które są przyciągane przez ściśle określoną grupę odbiorców. Dostawcy społecznościowi zarabiają na reklamach i dzięki powiązaniom partnerskim ze sprzedawcami detalicznymi. Niektóre z najstarszych społeczności internetowych to The Well, która stanowi forum dyskusji o technologii i Internecie, oraz The Motley Fool, która zapewnia porady finansowe, wiadomości i opinie. The Well oferuje różne plany członkostwa, od 10 do 15 USD miesięcznie. Motley Fool wspiera się poprzez reklamy i sprzedaż produktów, które na początku są „bezpłatne”, ale przekształcają się w roczne subskrypcje. Wzrasta zainteresowanie konsumentów społecznościami. Społeczność jest prawdopodobnie najszybciej rozwijającą się aktywnością online. Podczas gdy wielu usługodawcom społecznościowym trudno było osiągnąć zyski, wielu z nich odniosło sukces, a głównym źródłem dochodów była reklama. Zarówno bardzo duże sieci społecznościowe, takie jak Facebook, Twitter i LinkedIn, jak również niszowe sieci społecznościowe z mniejszymi, dedykowanymi odbiorcami, są idealnymi obszarami marketingu i reklamy. Tradycyjne społeczności internetowe, takie jak The Motley Fool i WebMD (które dostarczają członkom informacji medycznych), uważają, że szeroki zakres i głębia oferowanej wiedzy jest ważnym czynnikiem. Członkowie społeczności często proszą o wiedzę, wskazówki i porady. Brak doświadczonego personelu może poważnie utrudnić rozwój społeczności, która potrzebuje moderatorów i menedżerów, aby dyskusje toczyły się i były istotne. W przypadku nowszych społecznościowych sieci społecznościowych najważniejszymi składnikami sukcesu wydaje się łatwość i elastyczność użytkowania oraz silna propozycja wartości dla klienta. Na przykład Facebook przeskoczył swój rywal MySpace, zachęcając do tworzenia aplikacji generujących dochody stron trzecich. Społeczności internetowe odnoszą znaczne korzyści z szeptanego marketingu wirusowego offline. Społeczności internetowe zwykle odzwierciedlają relacje offline. Kiedy Twoi znajomi mówią, że mają profil na Facebooku i proszą Cię o „zaprzyjaźnienie się” z nimi, zachęcamy do stworzenia własnego profilu online

e-sprzedawca: sklep internetowy

bariery wejścia: całkowity koszt wejścia na nowy rynek

Handel elektroniczny między przedsiębiorstwami a konsumentami (B2C), w ramach którego firmy internetowe starają się dotrzeć do konsumentów indywidualnych, jest najbardziej znanym i znanym rodzajem handlu elektronicznego

Handel elektroniczny między przedsiębiorstwami a konsumentami (B2C), w ramach którego firmy internetowe starają się dotrzeć do konsumentów indywidualnych, jest najbardziej znanym i znanym rodzajem handlu elektronicznego.

E-TAILER

Internetowe sklepy detaliczne, często nazywane e-sklepami, są dostępne we wszystkich rozmiarach, od gigantycznego Amazon po małe lokalne sklepy. Sprzedawcy internetowi są podobni do typowych sklepów stacjonarnych, z tym że klienci muszą tylko połączyć się z Internetem lub złożyć zamówienie za pomocą smartfona. Niektórzy sprzedawcy internetowi, określani mianem „cegiełek i kliknięć”, to spółki zależne lub oddziały istniejących sklepów stacjonarnych i oferują te same produkty. REI, JCPenney, Barnes & Noble, Walmart i Staples to przykłady firm posiadających uzupełniające się sklepy internetowe. Inne jednak działają tylko w wirtualnym świecie, bez żadnych powiązań z fizycznymi lokalizacjami. Amazon, Blue Nile i Bluefly to przykłady tego typu sklepów internetowych. Istnieje również kilka innych odmian e-sprzedawców – takich jak wersje online katalogów przesyłek typu „direct mail”, centra handlowe online i bezpośrednia sprzedaż internetowa producenta. Biorąc pod uwagę, że całkowity rynek detaliczny w Stanach Zjednoczonych w 2016 r. Szacuje się na około 4,8 bln USD, możliwości rynkowe dla sprzedawców internetowych są bardzo duże. Każdy użytkownik internetu i smartfona to potencjalny klient. Klienci, którzy odczuwają brak czasu, mają jeszcze lepsze perspektywy, ponieważ chcą rozwiązań zakupowych, które wyeliminują konieczność dojeżdżania do centrum handlowego lub sklepu. Model przychodów e-tail jest oparty na produktach, a klienci płacą za zakup określonego przedmiotu. Sektor ten jest jednak niezwykle konkurencyjny. Ponieważ bariery wejścia (całkowity koszt wejścia na nowy rynek) na rynek e-tail są niskie, pojawiły się dziesiątki tysięcy małych sklepów e-tail. Uzyskanie rentowności i przetrwanie jest jednak bardzo trudne dla sprzedawców internetowych bez wcześniejszej marki lub doświadczenia. Wyzwaniem dla sprzedawcy internetowego jest odróżnienie swojej działalności od istniejących konkurentów. Firmy, które starają się dotrzeć do każdego konsumenta w Internecie, prawdopodobnie szybko wyczerpią swoje zasoby. Tych, którzy opracowują strategię niszową, jasno określając swój cel rynkowy i jego potrzeby są najlepiej przygotowane do osiągnięcia zysku. Utrzymanie niskich kosztów, szeroki wybór i kontrolowanie zapasów to klucz do sukcesu w e-tailing, gdzie zapasy są najtrudniejsze do zmierzenia.

Istnieje wiele modeli biznesowych handlu elektronicznego, a każdego dnia wymyślane są nowe. Ilość takich modeli ogranicza jedynie ludzka wyobraźnia, a nasza lista różnych modeli biznesowych z pewnością nie jest wyczerpująca. Jednak pomimo obfitości potencjalnych modeli możliwe jest zidentyfikowanie głównych typów ogólnych (i subtelnych odmian) modeli biznesowych, które zostały opracowane na arenę handlu elektronicznego i opisanie ich kluczowych cech. Należy jednak zdać sobie sprawę, że nie ma jednego prawidłowego sposobu sklasyfikowania tych modeli biznesowych. Nasze podejście polega na kategoryzowaniu modeli biznesowych według różnych głównych sektorów handlu elektronicznego – B2C i B2B – w których są wykorzystywane. Zauważysz jednak, że zasadniczo podobne modele biznesowe mogą pojawić się w więcej niż jednym sektorze. Na przykład modele biznesowe sprzedawców internetowych (często nazywanych sprzedawcami internetowymi) i dystrybutorów internetowych są dość podobne. Wyróżnia je jednak zorientowanie na rynek sektora, w którym są używane. W przypadku e-handlarzy z sektora B2C model biznesowy koncentruje się na sprzedaży do konsumenta indywidualnego, natomiast w przypadku e-dystrybutora model biznesowy koncentruje się na sprzedaży do innego biznesu. Wiele firm korzysta z wielu różnych modeli biznesowych, próbując rozszerzyć się na tak wiele obszarów handlu elektronicznego jak to możliwe. Platforma technologiczna firmy jest czasami mylona z jej modelem biznesowym. Na przykład „mobilny handel elektroniczny” odnosi się do wykorzystania urządzeń mobilnych oraz sieci komórkowych i rozległych do obsługi różnych modeli biznesowych. Czasami komentatorzy gmatwają sprawy, odnosząc się do mobilnego handlu elektronicznego jako odrębnego modelu biznesowego, którym tak nie jest. Wszystkie podstawowe modele biznesowe, które omówimy poniżej, można wdrożyć zarówno na tradycyjnych platformach internetowych / internetowych, jak i mobilnych. Podobnie, chociaż czasami są tak nazywane, społeczny handel elektroniczny i lokalny handel elektroniczny nie są modelami biznesowymi same w sobie, ale raczej podsektorami handlu elektronicznego B2C i B2B, w których mogą działać różne modele biznesowe. Zauważysz również, że niektóre firmy stosują wiele modeli biznesowych. Na przykład Amazon ma wiele modeli biznesowych: jest sprzedawcą internetowym, dostawcą treści, twórcą rynku, dostawcą infrastruktury handlu elektronicznego i nie tylko. eBay to rynek twórca w sektorach e-commerce B2C i C2C, wykorzystujący zarówno tradycyjne platformy internetowe / internetowe, jak i mobilne, a także dostawca infrastruktury e-commerce. Firmy często poszukują wielu modeli biznesowych jako sposobu na wykorzystanie swoich marek, inwestycji infrastrukturalnych i aktywów opracowanych za pomocą jednego modelu biznesowego w nowe modele biznesowe. Wreszcie, żadna dyskusja na temat modeli biznesowych e-commerce nie byłaby kompletna bez wspomnienia o grupie firm, których model biznesowy koncentruje się na zapewnieniu infrastruktury niezbędnej do istnienia, rozwoju i prosperowania firm handlu elektronicznego. To są czynniki umożliwiające handel elektroniczny. Zapewniają sprzęt, oprogramowanie systemu operacyjnego, sieci i technologie komunikacyjne, oprogramowanie użytkowe, projektowanie stron internetowych, usługi konsultingowe. i inne narzędzia potrzebne do handlu elektronicznego. Chociaż firmy te mogą nie prowadzić handlu elektronicznego jako takiego (chociaż w wielu przypadkach handel elektroniczny w tradycyjnym sensie jest w rzeczywistości jednym z ich kanałów sprzedaży), jako grupa prawdopodobnie najbardziej zyskały na rozwoju e- handel.

kapitał zalążkowy: zazwyczaj osobiste fundusze przedsiębiorcy pochodzące z oszczędności, pożyczek na karcie kredytowej, pożyczek pod zastaw domu lub od rodziny i przyjaciół

prezentacja w windzie: krótka, trwająca od dwóch do trzech minut prezentacja mająca na celu przekonanie inwestorów do inwestowania

inkubatory: zazwyczaj zapewniają niewielką kwotę finansowania, a także szereg usług dla firm rozpoczynających działalność

inwestorzy-aniołowie: zazwyczaj zamożne osoby lub grupa osób, które inwestują własne pieniądze w zamian za udział w kapitale przedsiębiorstwa; często są pierwszymi inwestorami zewnętrznymi w start-upie

kapitał wysokiego ryzyka: inwestorzy zazwyczaj inwestują fundusze, którymi zarządzają, dla innych inwestorów; zazwyczaj inwestorzy na późniejszym etapie

finansowanie społecznościowe: obejmuje korzystanie z Internetu w celu umożliwienia osobom fizycznym zbiorowego wnoszenia pieniędzy na wsparcie projektu.

Pozyskiwanie kapitału to jedna z najważniejszych funkcji założyciela start-upu i jego zespołu zarządzającego. Brak wystarczającego kapitału do skutecznego działania jest głównym powodem upadku tak wielu nowo powstałych przedsiębiorstw. Wielu przedsiębiorców początkowo „inicjuje działalność gospodarczą”, aby rozpocząć działalność, korzystając ze środków osobistych pochodzących z oszczędności, pożyczek na karcie kredytowej, pożyczek pod zastaw domu lub od rodziny i przyjaciół. Fundusze tego typu nazywane są często kapitałem zalążkowym. Po wyczerpaniu tych środków, jeśli firma nie generuje przychodów wystarczających na pokrycie kosztów operacyjnych, potrzebny będzie dodatkowy kapitał. Tradycyjne źródła kapitału obejmują inkubatory, banki komercyjne, aniołów biznesu, firmy venture capital i partnerów strategicznych. Jednym z najważniejszych aspektów pozyskiwania kapitału jest umiejętność sprowadzenia elementów biznesplanu firmy do wyciągu windy, krótkiej 2-3 minuty (o długości jazdy windą, stąd jej nazwa) prezentacja mająca na celu przekonanie inwestorów aby zainwestować. Inkubatory (czasami nazywane również akceleratorami), takie jak Y Combinator, zazwyczaj zapewniają niewielką kwotę finansowania, ale co ważniejsze, zapewniają również szereg usług start-upom, które wybierają do udziału w swoich programach, np. oraz pomoc marketingowa, a także wprowadzenie do innych źródeł kapitału. Do znanych programów inkubatorów należą TechStars, DreamIt i Capital Factory. Uzyskanie pożyczki z banku komercyjnego jest często trudne dla firmy rozpoczynającej działalność bez dużych przychodów. Zaletą pozyskania kapitału w postaci pożyczki (zadłużenia) jest to, że choć wymaga spłaty, nie wymaga od przedsiębiorcy zrzeczenia się własności przedsiębiorstwa. Inwestorzy aniołowie to zazwyczaj zamożne osoby (lub grupa osób), które inwestują własne pieniądze w zamian za udział w akcjach firmy. Ogólnie rzecz biorąc, inwestorzy-aniołowie dokonują mniejszych inwestycji (zazwyczaj 1 mln USD lub mniej) niż firmy venture capital, są zainteresowani pomocą w rozwoju firmy i odniesieniu sukcesu oraz inwestują na stosunkowo korzystnych warunkach w porównaniu z inwestorami na późniejszym etapie. Pierwsza runda inwestycji zewnętrznej w spółkę jest czasami nazywana finansowaniem serii A. Inwestorzy kapitału podwyższonego ryzyka zwykle bardziej interesują się nowo powstałą firmą, która zaczyna przyciągać dużą publiczność i generować pewne dochody, nawet jeśli nie jest to opłacalne. Inwestorzy venture capital inwestują fundusze, którymi zarządzają, dla innych inwestorów, takich jak banki inwestycyjne, fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe lub inne firmy, i zazwyczaj chcą uzyskać większy udział w biznesie i sprawować większą kontrolę nad działalnością firmy. Inwestorzy kapitału wysokiego ryzyka zazwyczaj chcą również dobrze zdefiniowanej „strategii wyjścia”, takiej jak plan pierwszej oferty publicznej lub przejęcia firmy przez bardziej ugruntowaną firmę w stosunkowo krótkim czasie (zwykle od 3 do 7 lat), która umożliwi im uzyskanie odpowiedniego zwrotu z inwestycji. Inwestycja typu venture capital często ostatecznie oznacza, że ​​założyciel(e) i początkowi inwestorzy nie będą już kontrolować firmy w pewnym momencie w przyszłości. Finansowanie społecznościowe polega na korzystaniu z Internetu w celu umożliwienia osobom fizycznym zbiorowego przekazywania pieniędzy na wsparcie projektu. Koncepcje finansowania społecznościowego zostały spopularyzowane przez Kickstarter i Indiegogo

Propozycja wartości: dlaczego klient powinien kupować od Ciebie?

Model przychodów: jak będziesz zarabiać pieniądze?

Szansa rynkowa: jaki obszar rynkowy zamierzasz obsługiwać i jaki jest jego rozmiar?

Otoczenie konkurencyjne: kto jeszcze zajmuje planowaną przez Ciebie przestrzeń rynkową?

Przewaga konkurencyjna: jakie szczególne zalety wnosi Twoja firma na rynek?

Strategia rynkowa: jak planujesz promować swoje produkty lub usługi, aby przyciągnąć docelowych odbiorców?

Rozwój organizacyjny: jakie rodzaje struktur organizacyjnych w firmie są niezbędne do realizacji biznesplanu?

Zespół zarządzający: Jakie doświadczenia i wykształcenie są ważne dla liderów firmy?

zespół zarządzający: pracownicy firmy odpowiedzialni za działanie modelu biznesowego.

Prawdopodobnie najważniejszym elementem modelu biznesowego jest zespół zarządzający odpowiedzialny za jego działanie. Silny zespół zarządzający zapewnia modelowi natychmiastową wiarygodność inwestorom zewnętrznym, natychmiastową znajomość specyfiki rynku i doświadczenie we wdrażaniu biznesplanów. Silny zespół zarządzający może nie być w stanie uratować słabego modelu biznesowego, ale zespół powinien być w stanie zmienić model i przedefiniować biznes, gdy zajdzie taka potrzeba. Ostatecznie większość firm dochodzi do tego, że ma kilku kierowników wyższego szczebla lub menedżerów. Jednak to, jak wykwalifikowani są menedżerowie, może być źródłem przewagi konkurencyjnej lub niekorzystnej sytuacji. Wyzwaniem jest znalezienie ludzi, którzy mają zarówno doświadczenie, jak i umiejętność zastosowania tego doświadczenia w nowych sytuacjach. Aby móc zidentyfikować dobrych menedżerów do rozpoczęcia działalności gospodarczej, najpierw rozważ rodzaje doświadczeń, które byłyby pomocne dla menedżera dołączającego do Twojej firmy. Jakie zaplecze techniczne jest pożądane? Jakie doświadczenie w zakresie nadzoru jest konieczne? Ile lat powinno trwać pełnienie określonej funkcji? Jakie funkcje zawodowe należy spełnić w pierwszej kolejności: marketing, produkcja, finanse czy operacje? Zwłaszcza w sytuacjach, w których potrzebne będzie finansowanie, aby uruchomić firmę, czy przyszli menedżerowie wyższego szczebla mają doświadczenie i kontakty w zakresie pozyskiwania finansowania od inwestorów zewnętrznych?

rozwój organizacyjny: plan, który opisuje, w jaki sposób firma zorganizuje pracę, którą należy wykonać.

Chociaż wiele przedsięwzięć przedsiębiorczych jest inicjowanych przez jedną wizjonerską osobę, rzadko zdarza się, aby jedna osoba mogła samodzielnie przekształcić pomysł w firmę wartą wiele milionów dolarów. W większości przypadków szybko rozwijające się firmy – zwłaszcza firmy handlu elektronicznego – potrzebują pracowników i zestawu procedur biznesowych. Krótko mówiąc, wszystkie firmy – w szczególności nowe – potrzebują organizacji, która skutecznie wdraża ich biznesplany i strategie. Wiele firm handlu elektronicznego i wiele firm tradycyjnych, które próbowały strategii handlu elektronicznego, poniosło porażkę, ponieważ brakowało im struktur organizacyjnych i wspierających wartości kulturowych wymaganych do wspierania nowych form handlu. Firmy, które mają nadzieję się rozwijać i prosperować, muszą mieć plan rozwoju organizacyjnego, który opisuje, w jaki sposób firma zorganizuje pracę, którą należy wykonać. Zazwyczaj praca jest podzielona na działy funkcjonalne, takie jak produkcja, wysyłka, marketing, obsługa klienta i finanse. Określane są stanowiska pracy w tych obszarach funkcjonalnych, a następnie rozpoczyna się rekrutacja na określone stanowiska i obowiązki. Zazwyczaj na początku zatrudniani są generaliści, którzy mogą wykonywać wiele zadań. Wraz z rozwojem firmy rekrutacja staje się coraz bardziej wyspecjalizowana. Na przykład na początku firma może mieć jednego menedżera ds. marketingu. Ale po dwóch lub trzech latach stałego wzrostu, to jedno stanowisko marketingowe może zostać podzielone na siedem oddzielnych prac wykonywanych przez siedem osób. Na przykład, według niektórych źródeł, założyciel eBay, Pierre Omidyar, założył internetową aukcję internetową, aby pomóc swojej dziewczynie w handlu dozownikami Pez z innymi kolekcjonerami, ale w ciągu kilku miesięcy wielkość transakcji znacznie przekroczyła to, z czym on sam mógł sobie poradzić. Zaczął więc zatrudniać do pomocy osoby z większym doświadczeniem biznesowym. Wkrótce firma miała wielu pracowników, działów i menedżerów, którzy byli odpowiedzialni za nadzorowanie różnych aspektów organizacji.